Με αφορμή το προηγούμενο κείμενό μου, αποφάσισα να αναρτήσω μερικά άρθρα που αναρτήθηκαν σε σελίδες τυ εξωτερικού, σχετικά με το νέο πακέτο στήριξης στην Ελλάδα. Μια και συμφωνώ με αυτά που αναφέρουν, απλά έκανα μια μετάφραση στα Ελληνικά για να μπορείτε να τα διαβάσετε κι εσείς.
Το πρώτο άρθρο είναι από τον Derek Thompson, εκδότη του περιοδικού 'The Atlantic'. Το κανονικό άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Το μεταφρασμένο άρθρο είναι ως εξής:
"Η Ελλάδα εξασφάλισε επιτέλους το νέο δάνειο των $170 δις από τους Ευρωπαίους σπιτονοικοκύρηδές της, και οι όροι είναι εξίσου μη-ρεαλιστικοί και καταδικασμένοι σε αποτυχία, όπως άλλωστε αναμενόταν. Το γεγονός ότι η χώρα χρειάζεται ένα δεύτερο πακέτο διάσωσης το οποίο στην ουσία είναι ίσο με το μέγεθος της οικονομίας της – η οποία αυτή τη στιγμή πιάνει τα $270 δις και συνεχίζει να πέφτει – μας λέει ό,τι χρειάζεται να ξέρουμε όσον αφορά την απελσπιστική κατάσταση της Ελλάδας.
Το σχέδιο διάσωσης προσφέρει οικονιμική βοήθεια στην Ελλάδα σε όρους ‘αγαπημένου ζευγαριού’ και ζητάει από τους κατόχους ομολόγων να δεχθούν ένα ΄κούρεμα΄ 50%. Όμως, το αντικείμενο όλου αυτού του πόνου – η σταθεροποίηση του Ελληνικού χρέους στο 120% επί του ΑΕΠ ως το 2020 – βασίζεται σε παραμυθένια στοιχεία ανάπτυξης τα οποία υποθέτουν πως η Ελληνική ύφεση θα σταματήσει να επιταχύνεται σε κάποιο ορισμένο χρονικό σημείο που αρχίζει από.....χθες!!! Παρακάτω σας παραθέτουμε το παραμυθένιο διάγραμμα από τον Felix Salmon:
Ρίξτε μια ματιά στην γραμμή ανάκτησης της οικονομίας (η κόκκινη). Είναι σαν κάποιος να πήρε ένα χάρακα και να έσυρε μία τυχαία, απότομη γωνία μεταξύ της πτωτικής τάσης της οικονομίας (-7%) και της θετικής αύξησης (+3%). Εν τω μεταξύ, στον πλανήτη Γη, η ύφεση στην Ελλάδα επιδεινώνεται κάθε τρίμηνο. Οι πιο υψηλές δώσεις λιτότητας δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα. Η ειλικρινής πρόγνωση είναι πως η Ελληνική Κρίση θα βαθίνει ακόμα, αντί να περιοριστεί, τον επόμενο χρόνο. Για να σταθεροποιηθεί η οικονομία μέσα στα επόμενα 2 χρόνια απαιτούνται οι υπηρεσίες της Αγίας Τριάδας και όχι της Τρόικας.
Το σχέδιο αυτό δεν θα πετύχει για τους ίδιους λόγους που κανένα σχέδιο λιτότητας και δανειοδότησης δε μπορεί να πετύχει για την Αθήνα. Ο ιδιωτικός τομέας της Ελλάδας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Η ανεργία είναι πάνω από το 20%. Στην ιδανική περίπτωση, η κυβέρνηση θα έπρεπε να λειτουργεί ως ο σταθεροποιητής της εσχάτης ανάγκης, και η Κεντρική Τράπεζα θα έπρεπε να πλημμυρίσει τη χώρα με χρήμα, ώστε να αποφευγθεί ο αποπληθωρισμός και να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι εξαγωγές. Αυτή τη στιγμή συμβαίνει το αντίθετο. Οι κρατικές δαπάνες είναι μειωμένες κατά 34% και η Αθήνα δεν κατέχει τα κλειδιά της μηχανής χρηματοπλυμμήρας. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργεία μιας από της χειρότερες υφέσεις για μια ανεπτυγμένη χώρα, στη σύγχρονη ιστορία.
‘Πάει η Ελλάδα’ μου είπε κάποτε ο Desmond Lachman του American Enterprise Institute. ‘Η άτακτη πτώχευση είναι θέμα χρόνου’. Γιατί λοιπόν αυτή η εξάσκηση στη ματαιότητα;
Το να κλωτσάς το τενεκεδάκι πιο πέρα στο δρόμο συνήθως θεωρείται ως αδρανής αναβολή. Το συγκεκριμένο πρόβλημα όμως είναι διαφορετικό. Είναι σκόπιμη αναβολή. Αν η Ελλάδα πέσει σήμερα, κανείς δεν ξέρει τί είδους αποτέλεσμα οικονομικού ντόμινο θα έχει στους υπόλοιπους οφειλέτες, όπως η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η Ευρώπη έχει επιλέξει την σύγχυση και την επιλογή ζωγραφίσματος γραμμών ανάκαμψης στην τύχη. Η ειλικρινής και αναπόφευκτη επιλογή – μια άγρια μη πληρώμη των υποχρεώσεων ή ακόμα και η αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ – είναι για τους ευρω-ηγέτες κάτι που είναι αδύνατο να φανταστούν ως προς το πόσο θα υποφέρουν, προς το παρών. Εν τω μεταξύ, η Ελλάσα υποφέρει."
No comments:
Post a Comment